U Zbirci strane umetnosti Muzeja grada Novog Sada otvorena je izložba Sava Ipić – Likovni hroničar Novog Sada (1. februar – 7. april 2024). Kustoskinja je Ljiljana Lazić. Korzoportal
Sava Ipić rođen je u Novom Sadu (1894 – 1958) u kome je živeo i stvarao do kraja života. Pripada srpskom i vojvođanskom slikarstvu između dva rata, da bi nastavio da bude prisutan na likovnoj sceni i u posleratnim godinama. Malo je Novosađana koji znaju za ovog slikara, a kustoskinja Ljiljana Lazić tek sada, povodom tekuće izložbe na kojoj je izloženo sedamdeset dela uglavnom iz muzejskih zbirki (Muzej grada Novog Sada, Galerija Matice srpske), ali i iz privatnih kolekcija, počinje da upoznaje Novosađane koji poseduju njegove slike velikim delom s motivim iz Almaškog kraja, s Podbare “zato sam ga i nazvala likovnim hroničarem Novog Sada. Neka zdanja koje je slikao više ne postoje. Recimo, stara Svilara nije ova današnja, i bila je blizu Dunava da bi brodovi mogli pristajati i tovariti svilu. U ovoj danas obnovljenoj bila je bojadisaona”.
Kako tumači Ljiljana Lazić kustoskinja izložbe Sava Ipić – Likovni hroničar Novog Sada “on nije spadao u prvu klasu umetnika kao na primer Šerban, Šuput, Konjović koji su do danas zvučna imena, a bili su njegovi savremenici. Nije učestvovao u javnom životu, bio je skrajnut i od kritike iako je učestvovao na grupnim izložbama, imao je i samostalne. Opirao se tuđim uticajima negujući sopstveni stil, a tu mešavinu stilova nisu voleli kritičari. Novije generacije ne znaju za njega. Poslednja izložba bila je 1979. na novosadskom Radničkom univerzitetu, a njegove slike nalaze se u Muzeju grada Novog Sada i u Galeriji Matice srpske”.
O tome kako je otkrila Savu Ipića kustoskinja Ljiljana Lazić kaže – “On mi je pred očima više od dvadesetpet godina. Posle 1979. nije izlagan, a mislim da je 130 godina od Ipićevog rođenja pravi povod da se podsetimo na njegovo likovno delo. Pravo mi je zadovoljstvo bio ovaj istraživački rad.”
Sava Ipić proveo je životni vek u Novom Sadu na Podbari. Posle Velikog rata školovao se u Beogradu, zatim studirao u Beču, pa u Krakovu. Zbog slabog materijalnog stanja prekidao je školovanje, ali se uvek vraćao slikarstvu. Njegovi motivi bili su Podbara, Fruška Gora, fruškogorska sela, Dunav, ali uvek bez figura ljudi. Na izložbi su njegovi brojni autoportreti “očito da je bio introspektivan”, pojašnjava kustoskinja Ljiljana Lazić. Vedute Novog Sada na Podbari, u Almaškom kraju, da, ipak je to je najznakovitije likovno delo Save Ipića.