Knjiga “Metajezik iščašenog žanra – Song u postdramskom tekstu Milene Marković” (Sterijino pozorje, Novi Sad, 2018). Nije neočekivano da Vera Kopicl delo, odnosno segment stvaralaštva pesnikinje, dramske spisateljice Milene Marković stavlja u centar istraživanja. Prethodno je priredila Žensku čitanku, Monografiju o Milici Tomić, autorka je tekstova u ženskim i kulturološkim časopisima , osnovala je i uređivala festival Videomedeja, aktivna je u Savezu feminističkih organizacija „Rekonekcija”.
Knjiga Vere Kopicl “Metajezik iščašenog žanra – Song u postdramskom tekstu Milene Marković” koja staje u dva dlana, sadržajno znatno prevazilazi veličinu dlanova. U koricama knjige je opsežna analiza dramskog stvaralaštva i poetskog sveta Milene Marković u kojoj Vera Kopicl proučava odnos lirskog i dramskog u autorkinoj dramskoj književnosti, uz priloženu obimnu biblografiju/literaturu. Iako Milena Marković kaže da je ona pre svega pesnikinja, publika je ipak prevashodno prepoznaje po dramama koje pakuje u poetsku formu, te su one zaokružena poput pesme. Stoga je nesklad u poimanju njenog stvaralaštva nebitan. Svako pronađe što mu srcu godi – poeziju ili dramu. Forma je u slučaju stvaralaca manje bitna od sadržaja kada se duša koprca.
Vera Kopicl: U istraživačkom radu bilo mi je zanimljivo kako Milena Marković prelazi iz žanra u žanr ne razdvajajući pesnički od dramskog diskursa. To je utemeljila na tradiciji – od Ničea koji insistira na tome da je tragedija rođena iz duha muzike, pa sve do Brehtovih songova na koje se izrazito vezuje i crpi inspiraciju upravo iz te veze poezije i drame. Isto je važna i činjenica da kroz spajanje poezije i drame ona dekodira dramu, insistirajući na tome da njeni songovi, odnosno pevane deonice nose poentu teksta. Songovi nisu paravan u drami!
PROČITAJTE I: monografija-milica-miletic-tomic-pouke-i-polemike/novi-sad-2021-evropska-prestonica-kulture-k-a-t-programi-zenskog-kulturnog-aktivizma/, videomedeja-nekada/, analize-eseji-sta-bese-neoavangarda